به نقل از «همشهری آنلاین»

آیا فراموشکاری دوران پیری به معنای نقصان توان شناختی است؟

تاریخ انتشار: ۲۵ بهمن ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۷۴۸۹۶۳

اما جدا از جدال‌های سیاسی بر سر این موضوع آیا می‌توان سالمندانی را که به طور گاهگاهی فراموشکار می‌شوند، دچار اختلال جدی حافظه و در مرحله بعد دراای نقصان در توانایی‌های شناختی دانست و در نهایت احتمال دچار بودن او را به بیماری‌های تحلیل‌برنده مغز مانند آلزایمر را مطرح کرد.

حافظه و شناخت ما سطح ثابتی ندارند

دکتر لی کرول، متخصص مغزواعصاب و استادیار بیماری‌های مغز و اعصاب (نورولوژی) در دانشگاه تمپل آمریکا می‌گوید: «وقتی به عملکرد حافظه و شناخت یک فرد در هر لحظه فکر می‌کنیم، واقعیت این است که آنها در یک سطح ثابت عمل نمی‌کنند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

آنها همیشه بسته به عوامل یا متغیرهایی که در آن زمان وجود دارند، در حال تغییر و نوسان هستند.»

«فراموش کردن تاریخ‌ها یا زمان‌بندی‌های گذشته به هیچ نکته خاصی در مورد میزان توانایی شناختی فرد دلالت نمی‌کند.»

به گفته کرول، عوامل گوناگونی وجود دارد که بر عملکرد حافظه و شناخت شما در هر لحظه تأثیر می‌گذارد. از جمله مواردی مانند استرس، خواب، گرسنگی، انجام چند کار و شرایط موقعیتی که می‌توانند بدون توجه به سن فرد بر حافظه او تاثیر منفی بگذارند.

بنابراین توانایی‌های حافظه و شناختی فرد ممکن است نوسان‌هایی را نشان دهند.

فراموشکاری شما را از لحاظ شناختی ناتوان نمی‌کند

کارشناسان می‌گویند کارکرد پردازش داخلی مغز مانند یادآوری خاطرات خاص به طور طبیعی با افزایش سن تا حدی کاهش می‌یابد، اما می‌تواند در موقعیت‌های پرفشار نیز مختل شود.

به گفته آنها باید میان لغزش‌های گاهگاه حافظه با داشتن مشکل حافظه متفاوت است و حتی در مواردی که مشکل حافظه وجود دارد، نمی توان از این علامت به تنهایی برای تعیین میزان توانایی شناختی استفاده کرد.

به عبارت دیگر فقط به این دلیل که فردی در به خاطر آوردن رویدادهای گذشته مشکل دارد، به این معنا نیست که توانایی تصمیم گیری درست را ندارد یا به این معنا نیست که عملکرد اجرایی او با افزایش سن مختل می‌شود.

ارزیابی حافظه و توانایی شناختی نیاز به بررسی گسترده دارد

پزشکان می‌گویند که توجه به موارد گاهگاهی مشکل حافظه نمی‌تواند جایگزین ارزیابی‌های عمیق‌تر از حافظه و عملکرد شناختی شود، و این نوع ارزیابی‌ها باید در بیش از یک مقطع زمانی واحد انجام شوند و بالاخره اینکه هیچ آزمایشی برای تعیین اینکه آیا فردی مناسب برای تصدی یک مقام است یا خیر وجود ندارد.

برای اینکه بتوان تشخیص تغییرات مغزی فرد ناشی از روند طبیعی سالمندی است یا یک بیماری تحلیل‌برنده مغز مانند آلزایمر یا یک بیماری عمومی باید معاینه دقیق، آزمون‌های شناختی و در صورت لزوم تصویربرداری از مغز انجام شود.

پزشکان در این معاینات به ارزیابی هر نشانه‌ هشداردهنده‌ای مربوط به الگوهای رفتاری یا خطاهای حافظه‌ای می‌پردازند که مانع از اجرای مسئولیت‌های روزانه فرد می‌شود، مثلا ناتوانی در مدیریت دخل‌وخرج یا پرداخت صورت‌حساب‌های ماهانه یا داشتن الگویی از مشکلات حافظه که ایمنی فرد را به خطر بیندازد.

وقتی افراد جوان‌تر هستند، در ۲۰ و ۳۰ سالگی، اغلب کنترل تکانه و توانایی بدتری برای ادغام اطلاعات دارند. تصمیم گیری.

مزیت‌های سالمندی برای عملکردهای شناختی

هنگامی که افراد جوان‌تر در دهه ۲۰ و ۳۰ زندگی هستند، اغلب در مهار کردن تکانه‌ها یا امیال آنی و نیز ادغام اطلاعات دچار ضعف هستند.

اما با افزایش سن افراد، توانایی مهار کردن تکانه‌ها بهتر می شود و افراد ممکن است بتوانند اطلاعات بیشتری را در تصمیم گیری خود دخیل کند.

جنبه‌های از عملگرد شناختی به ویژه مربوط به داوری و خرد که با بالا رفتن سن و گذشت زمان بهبود پیدا می‌کنند.

این ویژگی‌ها می‌توانند به کنترل بهتر واکنش‌های شما نسبت به موقعیت‌های متفاوت و توانایی فکر کردن قبل از اقدام کمک کنند که در دورن سالمندی می‌توانند بسیار مفید باشند.

بالاخر خرد و فرزانگی که شما از تجربیات زیسته بسیارتان در سنین بالای زندگی به دست آورده‌اید در واقع شکل دیگری از دانش و آمادگی شناختی شما است.

کد خبر 832322 برچسب‌ها مجله نکته بهداشتی روز بیماری - آلزایمر مغز سالمندی جوزف بایدن

منبع: همشهری آنلاین

کلیدواژه: مجله نکته بهداشتی روز بیماری آلزایمر مغز سالمندی جوزف بایدن

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.hamshahrionline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «همشهری آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۷۴۸۹۶۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

چرا هیچ وقت یادمان نمی‌ماند درِ خانه را قفل کرده ایم یا نه؟

دانشمندان یک قدم به درک اینکه چرا بعضی چیز‌ها را به خاطر می‌سپاریم و برخی دیگر را فراموش می‌کنیم، نزدیک‌تر شده اند.

به گزارش روزیاتو، محققان دانشگاه رایس ِ آمریکا دست به پژوهشی زدند که نشان داد ما برخی جنبه‌های یک تجربه همچون شرایط کلی را به جای جزئیات کوچک‌تر به خاطر می‌سپاریم.

به همین دلیل است که احتمال فراموش کردن تجربه‌های جزئی‌تر و پیش پا افتاده تری مانند قفل کردن یا نکردن در ِ خانه، بیشتر است.

برای درک بهتر نحوه‌ی عملکرد حافظه‌ی انسان، محققان دانشگاه رایس تصاویری را به شرکت کنندگان پژوهش خود نشان دادند.

در این آزمایش حافظه، برخی از تصاویری که برای شرکت کنندگان به نمایش درمی آمدند، تکراری و برخی دیگر جدید بودند.

برخی تصاویر شباهت زیادی به یکدیگر داشتند، اما در برخی دیگر تشخیص تفاوت‌های آن‌ها از یکدیگر دشوارتر بود. هدف از نمایش تصاویر مشابه، مختل کردن حافظه با شبیه سازی تجربیات پیش پا افتاده‌ای بود که روزانه داریم، مانند قفل کردن در ِ خانه.

محققان پی بردند که به یاد ماندنی‌ترین تصاویر که احتمال به خاطر سپردن آن‌ها توسط شرکت کنندگان بیشتر بود، تصاویری رنگارنگ با حضور افرادی در عکس بودند. به عبارت دیگر، تصاویری که شلوغ و بی نظم نبودند، فراموش نشدنی‌تر بودند.

گرچه شرکت کنندگان به یادماندنی‌ترین تصاویر را به درستی به یاد آورده بودند، اما اثر آن بعد از ۲۴ ساعت از میان رفت. این به ویژه درمورد به یاد آوردن تجربیات مثبت صدق می‌کرد، امری که نشان داد این دست تجربیات در ابتدا به یاد می‌مانند، اما بیشتر مستعد فراموش شدن هستند.

گرچه معمولاً تصور این است که احساسات می‌توانند فرآیند پردازش حافظه را بهبود بخشند، اما انسان‌ها اغلب جنبه‌ی اصلی یک تجربه یا به عبارتی دیگر «مخلص کلام» را به یاد می‌آورند، نه جزئیات اضافی را. به گفته‌ی محققان، گذشت زمان اغلب این موضوع را تشدید می‌کند.

برای مثال، اگر سعی کنیم که به خاطر آوریم در سال گذشته چه کار‌هایی انجام دادیم، احتمالاً کار‌های زیاد و مختلفی را به خاطر می‌آوریم. با این حال، احتمالاً تنها برخی از این خاطرات را با جزئیات زیاد به خاطر می‌آوریم. ممکن است به یاد بیاوریم که به سفر رفته بودیم، اما احتمالاً یادمان نمی‌آید که در هر روز ِ سفر چه فعالیت‌هایی انجام داده بودیم.

نتایج این پژوهش نشان داد محتوای احساسی، مدت زمان گذشته یک تجربه و ویژگی‌های ادراکی حافظه، همگی در به خاطر آوردن یا نیاوردن جزئیات یک اتفاق تأثیرگذارند.

به گفته‌ی محققان دانشگاه رایس، این پژوهش نشان داد که تجربیاتی که برای یک شخص فراموش نشدنی هستند، مثل جشن تولد، مرگ عزیزان و غیره، به احتمال زیاد برای یک شخص دیگر هم فراموش نشدنی هستند. این‌ها اغلب تجربیات مثبت یا منفی هستند.

این محقان می‌گویند ما اغلب تصور می‌کنیم که خاطرات احساسی بهتر به خاطر سپرده می‌شوند، اما در حقیقت این ویژگی‌های اصلی یک خاطره است که به خاطر سپرده می‌شود، اما جزئیات آن ممکن است فراموش شوند.

یکی از دلایل اینکه ما نمی‌توانیم همه‌ی تجربیات مان را به خاطر آوریم این است که مغز ما ظرفیت محدودی دارد.

به گفته‌ی محققان، مغز ما احتمالاً نمی‌تواند هر چه که تجربه می‌کنیم را به خاطر بسپارد و به همین دلیل مجبور هستیم اندکی از اطلاعاتی که مهم نیستند را به شکل انتخابی فراموش کنیم.